ΑΕΙΝ ΕΛΛΗΝ

Οὐ καταισχυνῶ τά ὅπλα τά ἱερά, οὐδ' ἐγκαταλείψω τόν παραστάτην ὄτῳ άν στοιχήσω· ἀμυνῶ δέ καί υπέρ ἰερῶν καί ὁσίων καί μόνος καί μετά πολλῶν. τήν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δέ καί άρείω ὅσης άν παραδέξωμαι. καί εὐηκοήσω τῶν ἀεί κραινόντων εμφρόνως, καί τοῖς θεσμοίς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καί κρινόντων, καί τοῖς θεσμοίς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καί ούστινας άν άλλους τό πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·καί ἀν τις ἀναιρῇ τούς θεσμούς ή μή πείθηται οὐκ επιτρέψω, ἀμυνῶ δέ καί μόνος καί μετά πολλῶν. καί ἰερά τά πάτρια τιμήσω. ἰστορες τούτων Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη.

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ ΕΤΣΙ;

ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ



Του πήρε τον αέρα..
===================
Η έκφραση αυτή έχει παραμείνει από την αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα από τις ναυμαχίες που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες. Οποίος μπορούσε να εκμεταλλευτεί καλύτερα τον αέρα μπορούσε να κινηθεί πιο γρήγορα άρα και να νικήσει. Έτσι οποίος έπαιρνε τον αέρα ήταν και ο νικητής.



 

 Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
===================
Όταν ο Σωκράτης, σε περασμένη πια ηλικία αποφάσισε να μάθει κιθάρα, τον πείραξαν οι φίλοι του, λέγοντας του: «Γέρων ών κίθαριν μανθάνεις;...». Κι ο Σωκράτης τότε απάντησε: «Κάλλιον οψιμαθής ή αμαθής (παραμένειν)».


 Δίνω τόπο στην οργή.
=================
Δώσε τόπο της οργής», φράση που την βρίσκουμε στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (718): «είκε θυμώ και μετάστασιν δίδου». Αυτά τα λόγια λεει ο Αίμωνας στον πατέρα του τον Κρέοντα , που επιμένει να τιμωρήσει την Αντιγόνη, γιατί δεν υπάκουσε στη διαταγή του και έθαψε τον αδελφό της Πολυνείκη. «Είκε» σημαίνει υποχώρησε, «θυμώ και» αντί «και θυμώ μετάοτασιν δίδου» , δηλαδή, και άλλαξε γνώμη, δηλαδή, δώσε τόπο στην οργή. Στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου (847) λεει η θεά Αθηνά στο Χορό (των Ευμενίδων): «οργάς ξυνοίσω σοι γεραιτέρα γαρ ει». Η λ έξη οργή έχει και τη σημασία: διάθεσης, των αισθημάτων, όπως κι εδώ «θα δώσω τόπο στην οργή», θα υποχωρήσω και θα ανεχθώ τις διαθέσεις σου (ξυνοίσω που σημαίνει συνοίσω , μέλλων του συμφέρω, εδώ ανέχομαι, συγχωρώ, υπομένω), γιατί είσαι γεροντότερη (Ευριπ. Ελ. 80, Απόσπ. 31) «οργή είκειν» κ.ά.



 
 Σε τρώει ή μύτη σου, ξύλο θα φας.
===========================
Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως ο «κνησμός», η φαγούρα, δηλαδή, του σώματος, ήταν προειδοποίηση των Θεών. Πίστευαν πως όταν ένας άνθρωπος αισθανόταν φαγούρα στα πόδια του, θα έφευγε σε ταξίδι. Όταν πάλι τον έτρωγε η αριστερή του παλάμη, θα έπαιρνε δώρα. Η πρόληψη αυτή έμεινε ως τα χρόνια μας. «Με τρωει το χέρι μου χρήματα θα πάρω», συνηθίζουμε να λέμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι αρχαίοι όμως, θεωρούσαν γρουσουζιά, όταν αισθανόταν φαγούρα στην πλάτη, στο λαιμό, στα αφτιά και στη μύτη. Κάποτε για παράδειγμα, ο βασιλιάς της Σπάρτης Άγις, ενώ έκανε πολεμικό συμβούλιο με τους αρχηγούς του, είδε ξαφνικά κάποιον από αυτούς να ξύνει αφηρημένος το αφτί του. Αμέσως σηκώθηκε πάνω και διέλυσε το συμβούλιο.- Θα έχουμε αποτυχία οπωσδήποτε. Οι θεοί προειδοποίησαν τον Αρίσταρχο. Ας αναβάλουμε για αργότερα την εκστρατεία…Οι Σπαρτιάτες πίστευαν ακόμη ότι τα παιδιά που αισθάνονταν φαγούρα στη μύτη τους, θα γινόντουσαν κακοί πολεμιστές. Έτσι, όταν έβλεπαν κανένα παιδί να ξύνει τη μύτη του, το τιμωρούσαν, για να μην την ξαναξύσει άλλη φορά. Από την πρόληψη αυτή βγήκε η φράση : «η μύτη σου σε τρώει, ξύλο θα φας».


ΓΙΑΤΙ ΝΟΣΟΥΜΕ ,ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ ;



Ο Ιπποκράτης έλεγε οτι κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα. Και πριν αποφασίσουμε ποιά θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής.

Είναι τραγικό σήμερα να μην γνωρίζουμε καν την τεράστια δύναμη της ψυχικής μας κατάστασης αλλά και των σκέψεων που προέρχονται από αυτήν, και πως ακριβώς λειτουργεί όλο αυτό και επηρεάζει το σώμα μας.

Μόνο τα τελευταία χρόνια η σύγχρονη ιατρική άρχισε να μελετά και να αποδέχεται την επίδραση των σκέψεων στην υγεία μας.
Έχει αποδειχθεί πλέον ότι ανάλογα με τον τύπο των σκέψεων μας ο εγκέφαλος μας κάνει και ανάλογες συνάψεις, στέλνοντας τα ανάλογα μυνήματα-εντολές στα κύτταρα μας. 

Για παράδειγμα σε έναν άνθρωπο που  είναι μόνιμα δυστυχισμένος ή καταθλιπτικός το σώμα του βρίσκεται σε συνεχή άμυνα με αποτέλεσμα να επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα. 
Τα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα είναι δημιουργίες του ίδιου του σώματος που προσπαθεί να καταπολεμήσει την δυστυχία του εαυτού του. 

Μη γνωρίζοντας μέχρι σήμερα το γιατί γίνεται αυτό, το είχαν αποδώσει σε κληρονομικούς παράγοντες ή σε άγχος. 
Που βέβαια αυτό που  "κληρονομείται" από τον ασθενή γονέα είναι το ψυχικό του πρόβλημα πού πολύ εύκολα μπορεί να "εναποθέσει" στο παιδί του. 

Τα παιδιά είναι πάντα ο εύκολος στόχος για έναν προβληματικό γονέα. Γιατί είναι πάντα ανοιχτά σε εκείνον και του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα εκείνος να ξεφορτώνει πάνω τους όλα του τα ψυχολογικά προβλήματα, τις ανασφάλειες και την δυστυχία του, με αποτέλεσμα τα παιδιά να αναπτύσσουν ακριβώς το ίδιο μοτίβο. 
Και αυτό το ονομάζουμε κληρονομικότητα......

Ο άλλος μεγάλος "ένοχος" το άγχος, μας επηρεάζει αρνητικά προκαλώντας υπερβολική έκκριση κορτιζόλης στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να έχουμε μόνιμο αίσθημα της ανασφάλειας, και την πεποίθηση οτι τίποτα δεν θα πάει καλά. 
Και φυσικά, δεν πάει εφόσον οι ίδιοι βάζουμε σε άμεση εφαρμογή το καταστροφικό, απόλυτα δικό μας δημιούργημα, που ονομάσαμε "ο νόμος του Μέρφυ".

Για να εκδηλωθεί όμως ένα  νόσημα αυτοάνοσο ή μη, χρειάζεται ένα ισχυρό υπόβαθρο. 
Συνήθως οι άνθρωποι που εκδηλώνουν χρόνια νοσήματα φέρουν πολύ ισχυρά ψυχικά τραύματα που πολλές φορές (αλλά όχι πάντα) δεν τα θυμούνται καν. 
Υπάρχουν μέσα στον υποσυνείδητο νου ενώ ο συνειδητός έχει μπλοκάρει την συγκεκριμένη μνήμη.
Επίσης αιτία εκδήλωσης της νόσου μπορεί να είναι ένα πολύ ισχυρό συναισθηματικό σοκ, ή ένα έντονα αρνητικό συναίσθημα 
και σ'αυτές τις περιπτώσεις το νόσημα εμφανίζεται άμεσα.

Κάθε αρνητική σκέψη ρίχνει το βιομαγνητικό-ηλεκτρικό φορτίο του κυττάρου κάτω από τα 50 μιλιβόλτ, με άριστο τα 85 με 100. Αν μείνει έτσι κάποιες μέρες γίνεται νόσος ενώ αν συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω συνεχόμενων αρνητικών αισθημάτων και αρνητικών σκέψεων και διάθεσης, μετατρέπεται σε χρόνιο νόσημα.

Σήμερα υπάρχουν ομάδες σε μεγάλα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο που μελετούν όλο αυτό το κομμάτι. Και όποιος ανατρέξει σε αξιόπιστα ιατρικά περιοδικά του εξωτερικού βρίσκει δημοσιευμένα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Ότι όλες τις ασθένειες εμείς τις δημιουργούμε, γιατί με κάποιο τρόπο χρειάζεται να αποφορτιστούμε από όλον αυτό τον αρνητισμό που κουβαλάμε μέσα μας. 
Οπότε σωματοποιούμε το πρόβλημα και το κάνουμε ασθένεια.

Το θετικό και πολύ ελπιδοφόρο είναι οτι αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν νέοι γιατροί με ανοιχτά μυαλά, (γιατί είναι απαραίτητη προυπόθεση να έχουν ανοιχτά μυαλά για μπορέσουν να ξεφύγουν από τον ιατρικό δογματισμό), που αντιμετωπίζουν πλέον τον ασθενή ολιστικά συνδυάζοντας την κλασσική ιατρική με της εναλλακτικές θεραπείες.

Σήμερα πάρα πολλά νοσοκομεία της Γερμανίας έχουν επίσημα ηχοθεραπευτές που ασκούν την μέθοδο Peter Hess με εξαιρετικά αποτελέσματα σε ανθρώπους με εγκεφαλικά, σκλήρυνση κατά πλάκας, μυοσκελετικά προβλήματα, ανθρώπους με εγκεφαλική παράλυση και ένα σωρό άλλα. 
Όπως επίσης αρκετά νοσοκομεία επιτρέπουν σε ενεργειακούς ψυχολόγους και θεραπευτές να έρχονται και να εφαρμόζουν τις τεχνικές τους σε ασθενείς μέσα στο νοσοκομείο.

Θα τολμήσω να πω οτι είναι στο χέρι μας να μην νοσούμε πιά, αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα δίχως να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. 
Ότι δημιουργούμε μπορούμε και να το αναστείλουμε. 
Μπορεί να ακούγεται περίπλοκο αλλά στην πραγματικότητα είναι απλό και μεγαλειώδες. Όσοι το έχουν κάνει δεν είναι υπεράνθρωποι, είναι απλοί άνθρωποι που αποφάσισαν συνειδητά να μην νιώθουν και να μην είναι πιά άρρωστοι. 

Ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει, και να κατανοεί ότι για να υπάρξει μια ανθρωπότητα δίχως ασθένειες χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση του εκάστοτε προβλήματος και όχι μονομερής θεραπεία. 

Χρειάζεται όπως ακριβώς είπε ο Ιπποκράτης θεραπεία πρώτα της ψυχής και μετά του σώματος.


               Μάρη Κουγιτάκη-Cosmic Light

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Πέθανε ο πραγματικός τελευταίος των Μοϊκανών;




Ο Joe Medicine Crow, μυθική φιγούρα της φυλής Apsaalooke, επονομαζόμενος και « Crow » από τους αποίκους της Αμερικής, πέθανε σε ηλικία 102 ετών έχοντας ζήσει μια ζωή ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς και τρεις αιώνες.
Γεννήθηκε σε μια φάρμα στο Lodge Grass, στην Μοντάνα των ΗΠΑ, το 1923. Η φυλή του ήταν εγκαταστημένη στις Μεγάλες Λίμνες και ωθήθηκε σταδιακά, όπως έγινε με τις φυλές Σιού και Σαγιέν, από την πίεση των αποίκων που ήρθαν από την Ευρώπη.
Ο νεαρός Ινδιάνος Apsaalooke μεγάλωσε με τις ιστορίες του θείου του, ενός ανιχνευτή με το όνομα «Λευκός Βίσωνας που γυρίζει» και ο οποίος διασώθηκε από τη σφαγή της φυλής. Το παρελθόν γέμισε τον νεαρό Ινδιάνο με πάθος για την ιστορία και τη γνώση. Είναι ο πρώτος στη φυλή του που σπούδασε και πήγε στην Οκλαχόμα, στο Ορεγκον αλλά και στην Καλιφόρνια για να μελετήσει ανθρωπολογία. Είναι ο πρώτος Ινδιάνος στην ιστορία που πήρε μάστερ το 1939.
 
Συνδέθηκε με τον μεγάλο αμερικανό σκηνοθέτη Ραούλ Γουόλς και τον ακολούθησε στα γυρίσματα της ταινίας «Η φανταστική απειλή» με πρωταγωνιστή τον Ερον Φλιν, ο οποίος ερμηνεύει τον αμερικανό αξιωματικό. Αλλά η εμπειρία του σταματάει απότομα γιατί κρίνει ότι ο σκηνοθέτης ερμηνεύει όπως θέλει τα ιστορικά γεγονότα. Επιστρέφει στις σπουδές του αλλά αναγκάζεται να μπει στο στρατό.
Βρέθηκε στην 103η μεραρχία πεζικού και πήγε στο ευρωπαϊκό μέτωπο, στην απόβαση της Νορμανδίας, στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί πολέμησε σαν πραγματικός ινδιάνος και κέρδισε τον τίτλο του αρχηγού πολέμου: ήξερε μετά την απόκτηση ενός οχυρού πώς να αφοπλίζεις τον εχθρό, να τραυματίζεις έναν άλλο χωρίς να τον σκοτώνεις, να του κλέβεις τα άλογα αλλά και εξοπλισμό από τους αξιωματικούς του Χίλτερ.
 
Όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ ως πολίτης, ο Joe Medicine Crow εργάστηκε στο Γραφείο Υποθέσεων των Ινδιάνων του κράτους και επί τριάντα χρόνια έζησε μια διπλή ζωή: το πρωί στο γραφείο ντυνόταν όπως οι αμερικανοί και το απόγευμα στο σπίτι του ντυνόταν σαν Ινδιάνος. «Ζω σε δύο κόσμους και αυτό μου αρέσει» έχει δηλώσει στο τοπικό περιοδικό Billings Gazette.
Εγινε ο πρώτος ιστορικός της φυλής του και έγραψε ο ίδιος τη δική του άποψη για την μάχη του Little Bighorn που έγινε μεταξύ λευκών και Ινδιάνων.
Στο τέλος της ζωής του, ο Ινδιάνος apsaalooke δέχεται πραγματική βροχή από τιμητικές διακρίσεις. Το 2008 πήρε το βραβείο Bronze Star των ΗΠΑ για την συμμετοχή του στον πόλεμο και την ίδια χρονιά πήρε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής στη Γαλλία.
Το 2009 πήρε από τα χέρια του Μπαράκ Ομπάμα το Presidential Medal of Freedom, την υψηλότερη διάκριση για πολίτη των ΗΠΑ.

 
Ο άνθρωπος που πέρασε πραγματικά ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς δεν είχε ψευδαισθήσεις για την ασυμμετρία τους. Θυμόταν με θλίψη πόσο άγρια δολοφονήθηκαν τα άλογα πόνι της φυλής του, το 1920, τα οποία είχαν ενοχοποιηθεί ότι κατέστρεφαν τις καλλιέργειες. Αυτό το μακελειό χιλιάδων αλόγων μεταμόρφωσε τραγικά τον τρόπο ζωής της φυλής του.
«Η κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να υιοθετήσουμε τους τρόπους των λευκών. Το προσπάθησε πραγματικά, αλλά εμείς κατορθώσαμε να διατηρήσουμε ένα είδος πολιτισμικής ξεροκεφαλιάς» είχε δηλώσει στο Billings Gazette.
Η κηδεία του έγινε με στρατιωτικές τιμές και τιμήθηκε από τη φυλή του:

 
 πηγη abc news,iefemerida.