Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ – ΙΛΙΑΔΑΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ

Η αποθέωση του Ομήρου. Στα πόδια του η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Πίνακας του Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ - Πηγή: Wikipedia

Εχουμε ένα δεδομένο που υποχρεώνει κάθε ερευνητή να δει με διαφορετικό «μάτι» τα Ομηρικά Έπη σήμερα,είναι τα αστρονομικά μεγέθη που προκύπτουν από τον αριθμό των στίχων των δυο Επών, της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ [12110 στίχοι] και της ΙΛΙΑΔΟΣ [15692 στίχοι]

Προσωπικά ανακάλυψα την κρυμμένη γνώση που περιέχει ο αριθμός των στίχων των Επών εντελώς «τυχαία», όταν θέλοντας από περιέργεια να βρω ποσά γράμματα περιέχουν οι [12110] στίχοι της Οδύσσειας και θεωρώντας τον αριθμό [30] σαν μέσο όρο των γραμμάτων που περιέχει κάθε στίχος έκανα τον πολλαπλασιασμό ,[30Χ12110 =363300],φυσικά ο αριθμός που προέκυψε μου ήταν τελείως άγνωστος.

Πολύ αργότερα διαπίστωσα από την ιστοσελίδα της [NASA] , πως μια από τις μικρότερες αποστάσεις ΓΗΣ-ΣΕΛΗΝΗΣ είναι [363.300 χιλ]

Τι το ιδιαίτερο παρουσιάζει αυτή η συγκεκριμένη απόσταση της ΓΗΣ από την ΣΕΛΗΝΗ;

Είναι η μοναδική απόσταση των δυο ουρανίων σωμάτων που αν διαιρεθεί με την ταχύτητα του φωτός ανά δευτερόλεπτο μας δίνει το αποτέλεσμα [1,211 δευτερόλεπτα].

Το φως χρειάζεται ακριβώς [1,211] δευτερόλεπτα για να «ταξιδέψει» από την Σελήνη στη ΓΗ όταν αυτή βρίσκεται σε απόσταση [363.300] χιλ.χιλ.

Πράγματι έχουμε,[363300/300000 = 1,211 δευτερόλεπτα] 

Ο αριθμός αυτός αν πολλαπλασιαστεί με το [1000] μας δίνει ακριβώς τον αριθμό των στίχων της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ,πραγματι [1000 Χ 1,211 = 12110]

Πρώτο συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει είναι πως όποιος έγραψε τα Ομηρικά Έπη γνώριζε πως αυτή είναι η μοναδική απόσταση, της Σελήνης από την ΓΗ, που αν την διαιρέσεις με την ταχύτητα του φωτός ανά δευτερόλεπτο [300.000 χιλ.], μας δίνει ακριβώς τον αριθμό των στίχων της Οδύσσειας, το δεύτερο συμπέρασμα είναι πως για να κατέχεις μια τέτοια πληροφορία σίγουρα γνωρίζεις όλες τις διαφορετικές αποστάσεις της Σελήνης στην τροχιά της γύρω από την ΓΗ. 

Όντως όπως φαίνεται παρακάτω καμία άλλη απόσταση ΓΗΣ-ΣΕΛΗΝΗΣ δεν μας δίνει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

363.100 / 300.000 = 1,210333333 δευτερόλεπτα
363.200 / 300.000 = 1,210666666 δευτερόλεπτα
363.300 / 300.000 = 1,211 δευτερόλεπτα
363.400 / 300.000 = 1,211333333 δευτερόλεπτα
363.500 / 300.000 = 1,211666666 δευτερόλεπτα

Επιπλέον μας αποκαλύπτει πως ο συγγραφέας γνώριζε την ταχύτητα του φωτός ανά δευτερόλεπτο, γνώση που η ανθρωπότητα έκανε κτήμα της μόλις το [1926 μ.χ.] 

Τι άλλο κρύβει όμως η επιλογή του συγκεκριμένου αριθμού στίχων, άρα και η συγκεκριμένη απόσταση της Σελήνης από τη ΓΗ , από τον συγγραφέα της Οδύσσειας;

Ο συγκεκριμένος αριθμός των στίχων της Οδύσσειας ,που προκύπτει επαναλαμβάνω από την μοναδική απόσταση ΓΗΣ-ΣΕΛΗΝΗΣ [363300] , είναι επίσης και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αριθμός ,που αν προστεθεί με τον προϋπάρχοντα αριθμό των στίχων της ΙΛΙΑΔΑΣ [15.692] και διαιρεθεί με το [2] μας δίνει ακριβώς το μήκος της διαμέτρου του Ηλιακού δίσκου.

Ας το δούμε, 

[12110+15692=27.802]
[27802/2 =13901]
[13901Χ 100 = 1.390.100] εκ.χιλ. το μήκος της διαμέτρου του Ηλιακού δίσκου και
[1.390.100 Χ 3.1428 =4.368.806 εκ.χιλ] το μήκος της περιφέρειας του Ηλιακού δίσκου.

Έχουμε δηλαδή τον συγγραφέα της Οδύσσειας να γνωρίζει πριν [3.000] χρόνια,

Α].- την ακριβή απόσταση της ΣΕΛΗΝΗΣ από την ΓΗ κατά μήκος όλης της τροχιάς της περί την ΓΗ.

Β].-την ταχύτητα του φωτός ανά δευτερόλεπτο.

Γ].-την διάμετρο του Ηλιακού δίσκου

Γεγονός , που κάνεις δεν μπορεί να αμφισβητήσει σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι επίσης η διαπίστωση πως η γνώση των ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ αστρονομικών μεγεθών, καθώς και της ταχύτητος του φωτός ανά δευτερόλεπτο δεν προκύπτει από ΚΑΝΕΝΑ άλλο αρχαίο μνημείο η «ιερό» βιβλίο του πλανήτη .

Με δεδομένο πως αυτές οι επιστημονικές πληροφορίες,έγιναν κτήμα της Γήινης ανθρωπότητας τις τελευταίες δεκαετίες και αφού ο πληθυσμός του πλανήτη πλησίαζε τις [6.000.000.000] ψυχές, άρα και ανάλογου αριθμού επιστημονικών μυαλών δομών εργαλείων υψηλής τεχνολογίας κ.λ.π., βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως ο συγγραφέας των Ομηρικών Επών, όποιος και να ήταν, ανήκει σε ένα πολιτισμό τεχνολογικά χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια χρόνια μπροστά από αυτόν που έχουμε σήμερα στη ΓΗ.

Χωρίς πάντα να ξεχνάμε την παράπλευρη μοναδική πληροφορία-απόδειξη που προκύπτει σαν συμπέρασμα,ότι δηλαδή ο γαλαξίας κατοικείται από νοήμονα όντα και τα διαγαλαξιακά ταξίδια είναι μια πραγματικότητα.

Η επικρατούσα άποψη πως στο παρελθόν υπήρχε κάποιος Γήινος πολιτισμός ικανός για όλα αυτά, ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.H σημερινή επιστήμη δεν έχει κατορθώσει να βρει ούτε ένα ίχνος κάποιου τέτοιου,ΓΗΙΝΟΥ επαναλαμβάνω , πολιτισμού.
Απλά τα ευρήματα των ανθρωπολόγων-παλαιοντολόγων – γεωλόγων δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, αντιθέτως είναι παντελώς αρνητικά στο να ενθαρρύνουν τέτοιες θεωρίες.

Κατανοώ την ύπαρξη μνημείων και ευρημάτων που βοηθούν στην ανάπτυξη τέτοιων θεωριών, όπως και την ύπαρξη αναπάντητων ερωτημάτων ,όμως η Οδύσσεια βάζει ένα τέλος σε όλα αυτά μας εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια τι συνέβη στο παρελθόν του πλανήτη.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΨΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ CNN ΜΑΡΤΥΡΑ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ,ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΠΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΕΝΑΝ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΠΕΛΑΡΓΟ.

“The oldest children’s toy in Europe” consists of a tripod holding the movable head of a stork with eyes made of carnelian – a semi-precious gemstone found in the Rhodope Mountains in Southern Bulgaria. It is pictured here with the restored all three legs of its tripod. Photo: TV grab from BNT

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΡΙΠΟΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ,ΜΙΜΟΥΜΕΝΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ.ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΣΑΡΔΙΟ ΛΙΘΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΦΘΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟΠΗ(ΝΟΤΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ)ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΟΔΙΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟ.ΧΡΟΝΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 1200 ΠΡΟ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗΣ,ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ 3500 ΕΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΗΚΗΣΕΙ ΕΚΕΙ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΘΡΑΚΕΣ.

 

 ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΠΕΛΑΡΓΟΥ

 

 Prof. Nikolay Ovcharov demonstrates the motion range of the head of the 3,500-year-old toy stork figure, which also might have had a religious meaning. It was found near Yagnevo in Southern Bulgaria. Photo: TV grab from BNT

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪ OΒΧΑΡΟΒ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΥΤΟ.ΒΡΕΘΗΚΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΙΑΓΚΕΒΟ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

 

ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ,ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΪΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΠΟΧΗ,ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΑ .

ΠΗΓΗ:BULGARIAN ARCHAIOLOGISTS

 

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Εσείς γνωρίζετε την αμίδα, τις στλεγγίδες, τα αναθήματα, τις μηλωτρίδες, τις σικύες και το λύκιον; 

 

Τα αρχαία σιδεράκια! Σε αυτό το κρανίο γυναίκας βλέπουμε στην κάτω γνάθο χρυσή ορθοδοντική συσκευή, πιθανότατα για διόρθωση προβλημάτων σύγκλισης των δοντιών.4ος αιώνας π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Φλωρεντίας

α φύλλα χρυσού που βλέπετε στα δόντια ΔΕΝ είναι σιδεράκια για ορθοδοντική αλλά ενα είδος ναρθηκοποίησης των δοντιών με σκοπό την παράταση υπαρξής τους μέσα στο στόμα. Ο χρυσός είναι το μέταλλο με την καλύτερη ανοχή μέσα στο περιβάλλον του στόματος. Όπως βλέπετε κάποια δόντια μπροστά έιναι έτοιμα να πέσουν διότι έχει χαθεί το όστο. Αυτή η πάθηση λέγεται περιοδοντίτιδα και ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε την ναρθηκοποίηση ως θεραπεία για την ακινητοποίηση των δοντιών, με άλλα μέσα βέβαια.

Μη βιαστείτε να απαντήσετε αρνητικά διότι μόλις διαβάσετε στο κείμενο που ακολουθεί τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις και για τη δική μας καθημερινότητα και ιδιαιτέρως μόλις διαβάσετε πόσες χιλιάδες χρόνια πριν αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας των προγόνων μας, πιθανότατα θα μείνετε…
άφωνοι – δεν θα μπορείτε ούτε να καλέσετε τον i-ja-te ούτε να πάρετε το pa-ma-ko σας για να συνέλθετε!(ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β )H έκθεση «Ιασις: Υγεία, Νόσος, Θεραπεία από τον Ομηρο στον Γαληνό» του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει τις εκπληκτικές γνώσεις των προγόνων μας σε θέματα υγείας, υγιεινής και θεραπείας.

Άφωνος μένει σε πολλά σημεία και ο επισκέπτης της άκρως ενδιαφέρουσας έκθεσης «Ιασις: Υγεία, Νόσος, Θεραπεία από τον Ομηρο στον Γαληνό» η οποία φιλοξενείται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ως τα τέλη Μαΐου παρουσιάζοντας την εξέλιξη των αρχαίων θεραπευτικών πρακτικών και εξετάζοντας τη μετάβαση από τη μαγικοθρησκευτική θεραπεία στην ορθολογική επιστημονική ιατρική σε μια περίοδο που καλύπτει περίπου 1.500 έτη – από το 1200 π.Χ ως και τον 3ο μ.Χ. αιώνα.

Και αυτό το ταξίδι είναι πραγματική… μαγεία που ξετυλίγεται μέσα από 300 αρχαία αντικείμενα που συγκεντρώθηκαν από 41 μουσεία της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού (Βρετανικό Μουσείο, Λούβρο, Μουσεία του Καπιτωλίου στη Ρώμη). Η άκρως μελετημένη έκθεση ανοίγει ήδη από τον προθάλαμο του Μουσείου, όπου τους επισκέπτες υποδέχονται τρία «συμβολικά» αγάλματα: η προτομή του πατέρα της σύγχρονης Ιατρικής Ιπποκράτη, ένας εντυπωσιακότατος Ασκληπιός από μαύρο μάρμαρο (πρόκειται για άγαλμα που βρέθηκε το 1725 στη Ρώμη και είναι η πρώτη φορά που μετακινείται από τα Μουσεία του Καπιτωλίου) και η Υγίεια που μετακόμισε για πρώτη φορά από την Κω για να… παρευρεθεί στην έκθεση. Σε αυτόν τον προθάλαμο μας υποδέχεται ο διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κ. Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης, ο οποίος συνεπιμελήθηκε την έκθεση με τον επιμελητή αρχαιοτήτων του Μουσείου κ. Γιώργο Τασούλα. Η διαδρομή – που αποτελείται από οκτώ σταθμούς – ξεκινά. Βρισκόμαστε σε μια κατάλευκη αίθουσα (σαν ένα λευκό σπα) όπου ακόμη και οι φύλακες φορούν ιατρικές ποδιές!

Οπως αναφέρει ο κ. Σταμπολίδης στο «Βήμα», η έκθεση είναι η δεύτερη από μια τριλογία με πανανθρώπινα θέματα που ξεκίνησε από το 2009. «Πρόκειται για τα τρία θέματα με τα οποία ασχολήθηκε, ασχολείται και θα ασχολείται η ανθρωπότητα, τουλάχιστον στον βαθμό που ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη “καταντήσει” μηχανή – και αυτά είναι ο έρωτας, η υγεία και ο θάνατος. Η έκθεση για τον έρωτα ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία και αυτή τη στιγμή η έκθεση για την υγεία συμπίπτει με το “Επέκεινα”, την έκθεση για τον θάνατο». 

«Ολιστική ιατρική» πριν από 3.000 χρόνια!

 Ζεύγος πήλινων θερμοφόρων για το δεξί και αριστερό χέρι, τέλη 1ου αιώνα π.Χ. – αρχές 2ου αιώνα μ.Χ., Επαρχιακό Μουσείο Πάφου

Σύμφωνα με τον κ. Σταμπολίδη, «το ουσιαστικό στοιχείο αυτής της έκθεσης είναι μέσα από οκτώ ενότητες να παρουσιαστεί ο τρόπος με τον οποίον οι αρχαίοι Ελληνες κατανοούσαν και τη θεραπευτική τέχνη και την ιατρική και την υγεία και την υγιεινή». Ετσι στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται η υγεία και η υγιεινή (ενώ ακριβώς απέναντί τους βρίσκονται τα εκθέματα της νόσου). «Προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι οι αρχαίοι Ελληνες είχαν μια ολιστική αντιμετώπιση του θέματος της υγείας. Οταν στην αρχαιότητα λέμε δίαιτα δεν μιλούμε μόνο για τη διατροφή κάποιου αλλά για μια γενικότερη στάση ζωής. Η δίαιτα με την έννοια της διατροφής αποτυπώνεται σε αγγεία όπως ένα ιχθυοπινάκιο που περιλαμβάνεται στην έκθεση αλλά αποτυπώνεται ακόμη και σε άλλα αρχαία αντικείμενα που παρουσιάζουν την υγιεινή και την καθαριότητα. Για παράδειγμα, ξέρουμε από διαφορετικά ευρήματα ότι στα γυμνάσια της Αθήνας ή άλλων πόλεων μετά την άσκηση ή τους αγώνες οι άνδρες πλένονταν στα κρηναία οικοδομήματα των Γυμνασίων, καθαρίζονταν με στλεγγίδες (ελάσματα σαν “ξύστρες” που χρησίμευαν για την απομάκρυνση της λάσπης και του χώματος από την επιδερμίδα) και στη συνέχεια αρωματίζονταν».

Για να επιτευχθεί όμως η καθαριότητα στα κρηναία οικοδομήματα απαιτούνταν σύστημα ύδρευσης. Εχουν ανακαλυφθεί λοιπόν υπόγειοι πήλινοι σωλήνες που μετέφεραν νερό χιλιόμετρα μακριά και οι οποίοι διέθεταν μάλιστα σε τακτά διαστήματα ανοιχτά τμήματα τα οποία επέτρεπαν τον καθαρισμό τους – ένα τέτοιο πήλινο στέλεχος από τον Πεισιστράτιο υδρευτικό αγωγό της Αθήνας του τέλους του 6ου π.Χ. αιώνα υπάρχει και στην έκθεση. «Ο ελληνικός πολιτισμός ήταν ένας πολιτισμός στενά συνδεδεμένος με θέματα καθαριότητας, υγιεινής, υγείας, θεραπείας και σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό εκλεπτυσμένος» σημειώνει ο διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και εξηγεί: «Αν σκεφθεί κανείς ότι ήδη από τα μινωικά ανάκτορα έχουμε συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης και αν λάβει υπόψη του ότι στις “Σφήκες” του Αριστοφάνη ο Βδελικλέων δίνει μεταξύ άλλων στον γέροντα πατέρα του ο οποίος λόγω ηλικίας πρέπει να περιοριστεί στο σπίτι μια αμίδα (μια “πάπια” για τη συχνουρία, δηλαδή) – γεγονός που μαρτυρεί την ύπαρξη αγγείων που επιτελούσαν συγκεκριμένες λειτουργίες από άποψη υγιεινής -, θα καταλάβει ότι μιλούμε για έναν πολιτισμό πολύ προχωρημένο».

Ακριβώς απέναντι από τα εκθέματα της υγιεινής «στέκονται» εκείνα της δεύτερης ενότητας της έκθεσης που δείχνουν τη νόσο. Αναθήματα (τάματα, δηλαδή) που παρουσίαζαν το πρόβλημα υγείας του κάθε ασθενούς (π.χ., άκρα με σπίλους ή με κιρσούς), καθώς και ειδώλια που παρουσιάζουν συγκεκριμένες παθήσεις όπως υδροκήλη, μεσογειακή αναιμία, ακόμη και παχυσαρκία (!) και τα οποία μπορεί, μεταξύ άλλων, να είχαν ρόλο… μοντέλου νόσων για το μάθημα στις περίφημες σχολές Ιατρικής της εποχής. Σε αγαλματίδια αποτυπώνονται ήδη από εκείνη την εποχή και οι ψυχικές νόσοι όπως η κατάθλιψη ή η μανία, που συνήθως έχει τη μορφή γυναίκας με φτερά.

Η τρίτη ενότητα της έκθεσης είναι αφιερωμένη στην ομηρική ιατρική και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δύο πήλινες πινακίδες της γραμμικής Β του τέλους του 13ου αιώνα στις οποίες αποτυπώνεται η συνέχεια της γλώσσας. Βλέπουμε, λοιπόν, καταγεγραμμένες τις λέξεις i-ja-te (ιητήρ, γιατρός δηλαδή) και pa-ma-ko (φάρμακο).

Σύμφωνα με τον κ. Σταμπολίδη, σε ό,τι αφορά το θέμα των ομηρικών μαχών, η τόσο καίρια περιγραφή στην Ιλιάδα σχετικά με τους μυς, τα νεύρα, με το πού θα πρέπει να πλήξει κάποιος για να τραυματίσει ή να σκοτώσει οδηγεί πολλούς αναλυτές στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται κάποιοι από τους Ομηρίδες να ήταν «στρατιωτικοί» γιατροί.

Γιατρός – θεός

 Πήλινος ερυθρόμορφος αρύβαλλος με παράσταση γιατρού που εκτελεί φλεβοτομία στον βραχίονα του ασθενούς, 480-470 π.Χ., Παρίσι, Μουσείο Λούβρου

Η τέταρτη ενότητα αφορά κατ’ εξοχήν τη θεουργική ιατρική – οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν ότι η ασθένεια προέρχεται από το θείο είτε για πράξεις είτε για παραλείψεις των ανθρώπων και επομένως αποτελεί τιμωρία για αυτούς. Γνωρίζουμε, όπως επισημαίνει ο καθηγητής, θεούς θεραπευτές όπως τον Απόλλωνα και την Αφροδίτη είτε μικρότερους ήρωες όπως τον Αμφιάραο και κυρίως τον Ασκληπιό, ο οποίος, ενώ αρχικά ήταν βασιλιάς της Τρίκκης, δηλαδή των Τρικάλων, στη συνέχεια έγινε ήρωας, άγιος δηλαδή με τη δική μας έννοια, και στο τέλος ανυψώθηκε σε θεό. Στα ιερά του Ασκληπιού, στα Ασκληπιεία, τα κέντρα υγείας της αρχαιότητας, υπήρχαν τεράστιες στοές όπου ελάμβανε χώρα η «εγκοίμησις» του ασθενούς. Ο ασθενής, μόνος του ή με συγγενείς και φίλους του, προσερχόταν στο ιερό και οι ιερείς λάμβαναν πλήρες ιστορικό της νόσου του και στη συνέχεια τον έπλεναν και τον έβαζαν να κοιμηθεί – πιθανότατα του χορηγούσαν και κάποιες ουσίες όπως όπιο – για να μπορέσουν να τον θεραπεύσουν. Οταν κατά την εγκοίμηση ο ασθενής έβλεπε τον θεό να ακουμπά τα χέρια του – είτε το ιερό ζώο του, το φίδι του – επάνω στο πονεμένο σημείο του σώματός του, τότε θεραπευόταν και αφιέρωνε ανάγλυφα προς τιμήν του. Υπάρχουν μάλιστα τμήματα όπως ένα απότμημα ανάγλυφου αφιερώματος που προέρχεται από το Ασκληπιείο των Αθηνών όπου παρουσιάζεται μια ουλή σε αφτί ασθενούς, γεγονός που μαρτυρεί ότι είχε υποβληθεί σε επέμβαση. «Ο ασθενής επέζησε από την επέμβαση, διότι διαφορετικά πώς θα έκανε την αφιέρωση;» λέει ο καθηγητής.

Δραματοθεραπεία: θέατρα δίπλα στο «νοσοκομείο»

Ελάχιστοι γνωρίζουν, κατά τον κ. Σταμπολίδη, ότι το Ασκληπιείο των Αθηνών βρίσκεται πολύ κοντά στο Ηρώδειο, ανατολικά από τη στοά του Ευμένoυς, και ιδρύθηκε γύρω στο 420 π.Χ., δηλαδή μέσα στην καρδιά του Πελοποννησιακού Πολέμου. Αγνωστο στους πολλούς είναι και το Ασκληπιείο της Επιδαύρου – μια τεράστια έκταση που εκτείνεται μετά το θέατρο και η οποία περιελάμβανε ναούς, εστιατόρια, στάδια και ξενοδοχεία. Το θέατρο ουσιαστικώς ανήκε στο Ασκληπιείο, αφού από εκείνη ακόμη την εποχή εθεωρείτο σημαντική η δραματοθεραπεία!

Η μεγάλη οικογένεια του Ασκληπιού παρουσιάζεται μέσα σε ειδική προθήκη – οι δυνατοί, αθλητές γιοι του Μαχάων και Ποδαλείριος, ο μικρότερος γιος του Τελεσφόρος, που κάνει τελικώς τη θεραπεία να τελεσφορήσει, αλλά και οι κόρες του Υγίεια, Ιασώ, Ακεσώ (από το ακείομαι/ακέομαι που σημαίνει θεραπεύω, ανακουφίζω, διορθώνω, επανορθώνω) και Πανάκεια (από το παν+ακείομαι/ακέομαι, θεραπεύω τα πάντα). Δεν είναι τυχαίο, όπως λέει ο καθηγητής, ότι ο Ασκληπιός συνεχίζει να λατρεύεται ως το 500 μ.Χ., ενώ δηλαδή έχει επικρατήσει ο χριστιανισμός, και για αυτό πολλές φορές το πρόσωπό του μοιάζει με το πρόσωπο του Χριστού στις παλαιοχριστιανικές τοιχογραφίες. Πάντοτε κρατά όμως το ραβδί και το φίδι.

Γιατί σύμβολο το φίδι;

 Ο ΕΝΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΩΝ ΦΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΚΥΡΙΚΙΟ,ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ DNA

Θα απορούσε κάποιος για ποιον λόγο ένα ζώο σαν το (όχι και πολύ συμπαθές στους πολλούς) φίδι είναι το σύμβολο του Ασκληπιού και της Υγιείας. Η εξήγηση είναι τριπλή: «Κατ’ αρχάς, το φίδι έρπει στο χώμα και επομένως γνωρίζει τη σοφία της γης όπου φύονται όλα τα θεραπευτικά φυτά, κατά δεύτερον το δηλητήριό του μπορεί ως έναν βαθμό να είναι θεραπευτικό – ή αλλιώς τοξικό, ανάλογα με τη δοσολογία, όπως συμβαίνει και με τα φάρμακα – και, κατά τρίτον, ανά έτος βγάζει το “πουκάμισό” του, κάτι που ενέχει την έννοια της ανανέωσης, της αναγέννησης».

Η πέμπτη ενότητα της έκθεσης αποτελεί ένα «παζλ» ευγνωμοσύνης και ικεσίας με όλα τα μέλη του σώματος – ανδρικά μόρια, γυναικεία αιδοία, στήθη, μάτια, αφτιά, μήτρες – να παρουσιάζονται μπροστά στον επισκέπτη με τη μορφή αναθημάτων. Υπάρχουν επίσης μια σειρά ανάγλυφα, μαρμάρινα, πήλινα αντικείμενα αλλά και αγγεία τα οποία πραγματικά εντυπωσιάζουν. Για παράδειγμα, σε ένα από αυτά βλέπουμε ένα πόδι το κάτω μέρος του οποίου έχει μαύρο χρώμα – ακριβώς επειδή είναι ένα διαβητικό πόδι με σημάδια σηψαιμίας.

Σιδεράκια και επεμβάσεις στον εγκέφαλο

 Στα Βρεγματικά του οστά διακρίνονται (επουλωμένα)σημάδια Εξόστωσης, τα οποία οφείλονται σε αρχαία χειρουργική επέμβαση.(Φωτ. από το Μουσείο του Σπηλαίου .

Η έκτη ενότητα της έκθεσης αφορά την επιστημονική ιατρική. Με την πάροδο του χρόνου οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι προσπάθησαν να εξηγήσουν τα φαινόμενα με ρεαλιστική ματιά σε πολλά πεδία όπως η αστροφυσική ή η φυσική. Δεν θα μπορούσε να μην ακολουθήσει και η ιατρική, η οποία μάλιστα χρησιμοποιεί όρους της πολιτικής αφού αρχικώς δεν υπήρχαν ιατρικοί όροι για να αποδώσουν συγκεκριμένες έννοιες. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα μας δίνει ο διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης: «Η ισορροπία των χυμών του σώματος, δηλαδή του αίματος, του φλέγματος, της ξανθής και της μέλαινας χολής, ονομάζεται ισονομία».

Η αρχαία επιστημονική ιατρική αποδεικνύεται πολύ πιο… επιστημονική από ό,τι φανταζόμαστε εμείς οι… προηγμένοι: 7ος αιώνας π.Χ. και σε ένα κρανίο μιας γυναίκας από τα Αβδηρα φαίνεται καθαρά μια οπή που μαρτυρεί διεξαγωγή επέμβασης στον εγκέφαλο. «Μάλιστα οι έρευνες των ανθρωπολόγων αναφέρουν ότι η ασθενής επιβίωσε για αρκετά χρόνια μετά την επέμβαση». Σε έναν αρύβαλλο (ένα μικρό αγγείο) εικονίζεται ο γιατρός να κάνει φλεβοτομία στο χέρι ασθενούς περίπου στο σημείο όπου οι νοσοκόμες κάνουν σήμερα τις ενέσεις. Και σε ένα κρανίο που χρονολογείται στον 4ο π.Χ. αιώνα βλέπουμε επάνω στα δόντια… σιδεράκια. Εργαλεία όπως μητροσκόπια και ειδώλια που παρουσιάζουν τη γέννα – με τη μαία να παίζει κεντρικό ρόλο, όπως και σήμερα – προκαλούν θαυμασμό.

Φιαλίδια με όπιο και… γκότζι μπέρι!

 Χάλκινη σικύα (βεντούζα), τέλη 2ου – αρχές 3ου αιώνα μ.Χ., Επαρχιακό Μουσείο Πάφου

Η έβδομη ενότητα της έκθεσης κλείνει μέσα της τα θεραπευτικά φυτά, με προεξάρχον το όπιο. Παρουσιάζονται αγγεία (με «σήμα κατατεθέν» το φίδι στο κάτω μέρος τους) που περιείχαν πολύτιμο όπιο το οποίο διακινούνταν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο καθώς με αυτό έπαυε ο πόνος, σωματικός ή ψυχικός, αλλά και ίρινον, το οποίο παραγόταν από τις ρίζες της ίριδας ή κενταύριον ή και λύκιον – το τελευταίο δεν είναι άλλο από το «μοδάτο» σήμερα γκότζι μπέρι. Τα θεραπευτικά φυτά κλείνονται μέσα σε μικρές συσκευασίες – οι οποίες έτσι δείχνουν και τη δοσολογία -, ενώ επάνω στη συσκευασία υπάρχει το όνομα του παρασκευαστή ώστε να αποφεύγονται τα… γενόσημα.

Ανάμεσα στα εργαλεία βρίσκουμε τις σικύες (τις σημερινές βεντούζες), χάλκινες ή γυάλινες, καθώς και λάμες, νυστέρια, λαβίδες, μηλωτρίδες για τον καθαρισμό των αφτιών, των τραυμάτων και των συριγγίων κ.ά. τα οποία αποτελούν τον εξοπλισμό των αρχαίων γιατρών. «Είναι σημαντικό ότι οι γιατροί που επισκέπτονται την έκθεση αναφέρουν πως τα σχήματα των εργαλείων δεν έχουν αλλάξει καθόλου, απλώς σήμερα έχει αλλάξει το υλικό και επομένως η ποιότητα» υπογραμμίζει ο κ. Σταμπολίδης. Βρίσκουμε επίσης θερμοφόρες με το κατάλληλο σχήμα ανάλογα με το εκάστοτε σημείο του σώματος. Φέρουν μια οπή από την οποία παίρνουν θερμό ή κρύο νερό (π.χ., στην περιοχή του κεφαλιού πιθανότατα έπαιρναν κρύο νερό).

Ευχές και κατάρες

 Μαρμάρινο αναθηματικό ανάγλυφο: Υπό το βλέμμα της Υγιείας, ο Ασκληπιός θεραπεύει την ξαπλωμένη ασθενή

Η τελευταία ενότητα της έκθεσης συνδέεται με τους γιατρούς και τη θέση τους στην αρχαία κοινωνία. Οι αρχαίοι επιδαψίλευαν τεράστιες τιμές στους γιατρούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα νομίσματα των πόλεων κάποιες φορές το πρόσωπο του γιατρού – όπως του Ιπποκράτη ή του Γαΐου Στερτίνιου Ξενοφώντα από την Κω που ήταν προσωπικός γιατρός του ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου και μεγάλος ευεργέτης της πατρίδας του – αντικαθιστά το πρόσωπο του θεού! Αλλά και επιγραφές από διαφορετικές περιοχές όπως από την Κω ή από τη Σάμο αναφέρονται στις τιμές που προσφέρει η πόλη στους γιατρούς – τους κάνει πρέσβεις, προξένους, όχι μόνο εκείνους αλλά και τους απογόνους τους.

Ως άλλοι «θεοί», οι γιατροί μπορούσαν όμως να βρεθούν και στο άλλο άκρο πέφτοντας θύματα… κατάρας από τους κοινούς θνητούς. Ενα μολύβδινο έλασμα που παρουσιάζεται στην έκθεση φέρει επάνω του τα ονόματα 17 γιατρών με την κατάρα να είναι… άνεργοι και να αποτυγχάνουν στις επεμβάσεις! Οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει στο ποιος καταριέται τους γιατρούς: πρόκειται για δυσαρεστημένο ασθενή ή τους οικείους του, πρόκειται για ανταγωνιστές γιατρούς ή (σενάριο που θεωρείται και το πιο πιθανό) για κάποιον βοηθό γιατρού που εκδιώχθηκε από τη συντεχνία και αντέδρασε έτσι;

«Η ζωή είναι σύντομη ενώ η τέχνη (η επιστήμη) μακρά, ο χρόνος λίγος, η πείρα λαθεμένη και η απόφαση δύσκολη» (αφορισμοί από την Ιπποκρατική Συλλογή). Αξίζει τον κόπο να δείτε αυτή την έκθεση που ενώνει το παρελθόν με το παρόν αποδεικνύοντας πως ήδη από τα αρχαία χρόνια οι γιατροί της εποχής είχαν μετατρέψει σε τέχνη το να επιμηκύνουν τη σύντομη ζωή του ανθρώπου…

Τσώλη Θεοδώρα / tovima.gr