Η Γραμμική Β είναι η πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας, μεταγενέστερη μορφή της Γραμμικής Α, και χρησιμοποιήθηκε στη Μυκηναϊκή Περίοδο, από το 17ο ως τον 13ο αι. π.Χ., κυρίως για την τήρηση λογιστικών αρχείων στα ανάκτορα.
Η Γραμμική Β ήταν μια συλλαβική γραφή που χρησιμοποιούταν για να
γράφονται τα μυκηναικά ελληνικά. Προηγούταν του ελληνικού αλφαβήτου,όπως
το ξέρουμε,αρκετούς αιώνες.Φαίνεται να εξαφανίστηκε με την πτώση του
Μυκηναικού πολιτισμού.Οι πρώτες πινακίδες σε γραμμική Β’ ανακαλύφθηκαν
από τον Έβανς ο οποίος ονόμασε τη γραφή και τις Οι περισσότερες
επιγραφές της Γραμμικής Β βρέθηκαν στην Κνωσσό,την Κυδωνία,την Πύλο,τη
Θήβα και τις Μυκήνες.Το λεξιλόγιό περιορίζεται κυρίως σε διοικητικά και
οικονομικά θέματα.
Η γραφή ήταν κάπως προβληματική και δεν απέδιδε με ακρίβεια την
προφορική μυκηναϊκή γλώσσα.Δεν είχε συμπλέγματα συμφώνων,πολλές
παρέλειπε το πρώτο σύμφωνο,αν υπήρχαν δύο στη σειρά ή πρόσθετε ανάμεσα
στα δύο σύμφωνα το ίδιο φωνήεν με αυτό της επόμενης συλλαβής.Επίσης
παρέλειπε τα τελικά σύμφωνα και επιπλέον χρησιμοποιούσε το ιδιο σύμβολο
για πολλά γράμματα.Π.χ. k για k,g,kh(χ) και r για r,l.
Οι ανακρίβειες αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ότι τα σύμβολα της
γραμμικής Β προήλθαν από ένα σύστημα που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τη
γραφή άλλης γλώσσας,όχι της ελληνικής.Η γραμμική Β που γράφει ελληνικά
φαίνεται να προήλθε από την προγενέστερη γραμμική Α που μέχρι σήμερα δεν
έχει αποκρυπτογραφηθεί και κατά πάσα πιθανότητα σημείωνε μια άγνωστη
γλώσσα.Η Γραμμική Α θεωρείται μια γραφή που χρησιμοποιούταν για την μινωική γλώσσα.
Συγγενικό της γραμμικής Β είναι και το μεταγενέστερο κυπριακό συλλαβάριο που κατέγραφε ελληνικά.
Συγγενικό της γραμμικής Β είναι και το μεταγενέστερο κυπριακό συλλαβάριο που κατέγραφε ελληνικά.
Αποτελούνταν από 200 σύμβολα,συλλαβικά και ιδεογράμματα.
Κανόνες γραφῆς Ἡ Γραμμικὴ Β΄ εἶναι συλλαβικὴ γραφή. Τὰ σύμβολά της
ἀναπαριστοῦν συλλαβὲς ἀποτελούμενες ἀπὸ ἕνα φωνῆεν ἢ ἀπὸ ἕνα σύμφωνο
μαζὶ μὲ ἕνα φωνῆεν. Διαθέτει 5 φωνήεντα: α, ε, ι, ο, υ. Τὸ η γράφεται ὡς
ε. Τὸ ω γράφεται ὡς ο. Τὰ δίψηφα αι, ει, οι χάνουν τὸ ι καὶ γράφονται
ὡς α, ε, ο ἀντίστοιχα. Τὰ σύμφωνα κ-χ-γ μοιράζονται τὰ ἴδια σύμβολα στὶς
συλλαβές. Πχ. τὸ σύμβολο κε ἀντιπροσωπεύει τὶς συλλαβὲς κε, χε, γε,
καθὼς καὶ τὶς συλλαβὲς κη, χη, γη, κει, χει, γει. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ
τὰ σύμφωνα π-φ-β, τ-θ καὶ ρ-λ. Ὅταν μιὰ συλλαβὴ ἔχει σύμπλεγμα
συμφώνων, τότε τὰ σύμφωνα χωρίζονται σὲ ξεχωριστὲς συλλαβὲς μὲ τὸ ἴδιο
φωνῆεν. Πχ. ἡ συλλαβὴ τρι γράφεται τι-ρι. Ἡ συλλαβὴ πτε-φτε-φθε γράφεται
μὲ τὸ εἰδικὸ σύμβολο πτε ( ). Πχ. ὁ ράπτης γράφεται ρα-πτε. Τὰ διπλὰ ξ,
ψ χωρίζονται. Πχ. ἡ συλλαβὴ ξι γράφεται κι-σι. Τὰ διαρκῆ σύμφωνα λ,ρ,
μ,ν, σ ὅταν βρίσκονται πρὶν ἀπὸ κάποιο κλειστὸ σύμφωνο (κ,π,τ),
παραλείπονται. Πχ. ἡ λέξη πάντα γράφεται πα-τα, ὁ χαλκὸς γράφεται κα-κο,
τὸ γράφεται το. Τὰ τελικὰ σύμφωνα παραλείπονται. Πχ. ἡ λέξη Κνωσὸς
γράφεται κο-νο-σο. Τὰ ὅμοια σύμφωνα γράφονται ὡς ἁπλά. Πχ. ὁ ἄγγελος
γράφεται α-κε-ρο. Τὸ ου καὶ οἱ συνδυασμοὶ αυ, ευ χωρίζονται σὲ δύο
συλλαβὲς μὲ τὸ υ νὰ ἀποτελεῖ τὴ δεύτερη συλλαβή. Πχ. τὸ λευκὸ γράφεται
ρε-υ-κο. Ὅμως ὅταν τὸ αυ βρίσκεται στὴν ἀρχὴ λέξης, γράφεται μὲ τὸ
εἰδικὸ σύμβολο αυ- ( ). Πχ. ἡ αὐλὴ γράφεται αυ-ρε. Ἂν μετὰ τὸ φωνῆεν ι
ἀκολουθεῖ ἄλλο φωνῆεν, τίθεται ἀνάμεσά τους τὸ j (γι). Πχ. ἡ Μαρία
γράφεται μα-ρι-για. Αὐτὸ δὲν εἶναι πάντα ὑποχρεωτικό.
Ὁ σύνδεσμος καὶ γράφεται μὲ τὸ εἰδικὸ σύμβολο qε ( ). Στὸ τέλος τῶν
λέξεων σημειώνεται μιὰ μικρὴ κάθετη γραμμή ( ). Ὅπως φαίνεται, ἡ
Γραμμικὴ Β΄ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδώσει ὅλους τοὺς φθόγγους καὶ τὶς συλλαβὲς
τῆς ἑλληνικῆς. Γιὰ αὐτὸ ὑπάρχει δυσκολία, ὅταν πρόκειται νὰ διαβάσουμε
ἕνα γραπτὸ σὲ Γραμμικὴ Β΄. Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, μποροῦμε νὰ
καταλάβουμε τὶς λέξεις μέσα ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα.
ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΓΡΑΦΕΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΗΝΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΛΛΑΒΟΓΡΑΦΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου