ΕΝΑΡΞΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 17 ΜΑΡΤΗ 1821

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 1821 ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΗΝ ΑΡΕΟΠΟΛΗ ΛΑΚΩΝΙΑΣ.
 
 ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΤΡΟΜΠΕΗ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΟΠΟΛΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

Η 17η Μαρτίου έχει μείνει στην ιστορία σαν μια από τις πιο ηρωικές ημέρες στην διάρκεια της Επαναστάσεως, της προσπάθειας του υποδουλωμένου ελληνισμού να απαλλαχθεί από την μακραίωνη σκλαβιά των Τούρκων. Εκείνη την ημέρα πολλοί αποφασισμένοι Μανιάτες ξεκίνησαν από την Τσίμοβα  (Αρεόπολη) για την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τους Τούρκους. Αυτή η απόφαση των γενναίων πολεμιστών της Μάνης χαρακτηρίσθηκε ηρωική.

 Η έναρξη της Επαναστάσεως στην Μάνη έχει κατά καιρούς αμφισβητηθεί από πολλούς. Αρκετοί εξακολουθούν να πιστεύουν, παρασυρμένοι από την φανταστική διήγηση του Γάλλου περιηγητή Πουκεβίλ, ότι η φλόγα της επανάστασης άναψε πρώτα στην Αγία Λαύρα. Κάποιες άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι η επανάσταση άρχισε στην Πάτρα, Καλάβρυτα, Καλαμάτα. Αλλά πρέπει να τονιστεί ότι η επανάσταση ξεκίνησε από την Μάνη, η οποία έχει συμβάλει πολύ σε πολλές προσπάθειες του υπόδουλου ελληνισμού, ώστε να απαλλαχθεί από τον τούρκικο ζυγό.

 Η έναρξη της επαναστάσεως έγινε στην Αρεόπολη σύμφωνα με συγκεκριμένη πληροφορία του Κολοκοτρώνη αλλά και πολλών άλλων ιστορικών προσώπων. Οι Μανιάτες στις 17 Μαρτίου 1821  έπειτα από την δοξολογία που έγινε στον Ιερό Ναό των Αγίων Ταξιαρχών ύψωσαν την λευκή με έναν μπλε σταυρό σημαία της επανάστασης. Η σημαία ευλογήθηκε από τους ιερείς του ναού και όλοι οι πολεμιστές με επικεφαλή τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη γονάτισαν και ορκίστηκαν ομόνοια, σύμπραξη και απόφαση προς την ολοκληρωτική θυσία για την ελευθέρια του έθνους. Οι Μανιάτες ειδοποίησαν τους υπόλοιπους πολεμιστές της Πελοποννήσου ότι αρχίζουν τον πόλεμο και κινήθηκαν προς την Καλαμάτα. Έτσι η Μάνη στις 23 Μαρτίου 1821 πρόσφερε σωτήρια βοήθεια στους Καλαματιανούς που απαλλάχθηκαν από τους Τούρκους δυνάστες τους.

 Η έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως στην Μάνη δεν είναι φήμη, πιστοποιείται από τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα:

1. Στις 17 Μαρτίου ορκίζεται στην Τσίμοβα ως αρχηγός των επαναστατών ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο οποίος είχε εκλεγεί από την συνέλευση των Κιτριών της 8^ης Μαρτίου του  1821.
2. Επίσης ότι τα επαναστατικά στρατεύματα τα οποία βρίσκονταν εκτός Τσίμοβας, ειδοποιήθηκαν να συγκεντρωθούν  σε κάποια συγκεκριμένα σημεία όπου εκεί θα συναντούσαν τους άλλους Μανιάτες οι οποίοι είχαν ξεκινήσει από την Τσίμοβα και όλοι μαζί οργανωμένοι και αποφασισμένοι θα ξεκινούσαν για την κατάληψη και την απελευθέρωση της Καλαμάτας. Άρα η αναξιόπιστη πληροφορία ότι οι Μανιάτες ξεκίνησαν στις 22 Μαρτίου για να φτάσουν στην Καλαμάτα την επομένη δεν αληθεύει. Βέβαια η Καλαμάτα κατελήφθη από τους Μανιάτες στις 23 Μαρτίου του 1821 αλλά η αληθής ημερομηνία της έναρξης της Επαναστάσεως ήταν η 17 Μαρτίου. Αυτό ισχύει γιατί δεν είναι δυνατό οι Μανιάτες να διένυσαν μια τόσο μεγάλη απόσταση μέσα σε μία μόνο νύχτα.

 

Στις 17 Μαρτίου  1821 στην Αρεόπολη σηκώνεται η Σημαία της Επαναστάσεως και ευθύς αμέσως ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και χιλιάδες Ελλήνων κινούνται προς την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, την Καλαμάτα.
Πέντε μέρες μετά καταλαμβάνουν τους γύρω λόφους. Ο Σουλεϊμάν αγάς Αρναούτογλου μόνο τότε καταλαβαίνει τι συμβαίνει και πιθανόν θυμάται την ιστορία με ένα φορτίο συνοδευόμενο από ενόπλους που είχαν αφήσει να περάσει οι αρχές πριν από μερικές μέρες. Είναι πλέον αδύνατο να διαφύγει και επιπλέον ακόμα και να μην ήταν αποκλεισμένος, καταλαβαίνει ότι η δύνα­μη που είχε φέρει από την Μάνη, υπό τον Μαυρομιχάλη, μάλλον δεν έχει έρθει για τον σκοπό που την κάλεσε. Αναγκάζεται να παραδοθεί αμαχητί.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας οι δυνάμεις των εξεγερμένων Ελλήνων θα πραγματοποιηθεί η Εθνική Συνέλευση στην Καλα­μάτα, όπου θα συγκροτηθεί η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση και οι οπλαρχηγοί θα κατευθυνθούν προς την Σκάλα Μεσσηνίας και την Καρύταινα (με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη), προς την Τριπολιτσά (με τους Παπαφλέσσα, Αναγνωσταρά και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη) και προς τις Κορώνη και Μεθώνη. Παράλληλα στα Καλάβρυτα μαίνεται από τις 21 Μαρτίου μάχη για την απελευθέρωση της πόλης. Η Επανάσταση των Ελλήνων έχει ξεκινήσει…

Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκός Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων

Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου

Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διά­στημα ενός και απέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.
Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώ­θηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν υης βδελυράς τυραννίας.
Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα-υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ.
Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.
Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλουμεν επιπόνως την συνδρο­μήν και βοήθειαν όλων των εξευγενίστε.ο.. Ευρωπαίων γενών, ωστε να δυνηθώμεν νο φθασωμεν ταχυτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.
Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.
1821: Μαρτίου 23 : Εν Καλαμάτα.
Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου.
Πέτρος Μαυρομιχάλης

Αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού

 

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Το τι έγινε στην Αρεόπολη στις 17 Μαρτίου 1821 όπου οι Μανιάτες ορκίστηκαν επίσημα, είναι γνωστό. Το ότι αυτοί μαζί με τους Μεσσήνιους και Αλαγόνιους επαναστάτες, επικεφαλής των οποίων ήταν ΟΛΟΙ οι γνωστοί αρχηγοί, Μαυρομιχάλης, Μούρτζινος, Χρηστέας, Νικηταράς, Κολοκοτρώνης, Κεφάλας, Αναγνωσταράς, Παπαφλέσσας και ένας πλήθος άλλων, λευτέρωσαν τη πόλη της Καλαμάτας στις 22 και 23 Μαρτίου, ίδρυσαν τη Μεσσηνιακή Σύγκλητο και έστειλαν την προκήρυξη της Ελευθερίας προς τα Ευρωπαϊκά κράτη, τα γνωρίζουν και τα αναγνωρίζουν οι πάντες.

ΛΕΓΕΙ ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Ο κ. Χρήστος Νικολάου Ζερίτης

Επιστολή που είχε στείλει ο υπογράφων το 1996 στον τότε αρχισυντάκτη της εφημερίδος “Καθημερινή” για τους λόγους που αναφέρονται στο κείμενο. Η επιστολή αυτή δεν δημοσιεύθηκε στη στήλη “επιστολές αναγνωστών”

Οι πάντες γνωρίζουν επίσης ότι ο Π.Π. Γερμανός ΔΕΝ σήκωσε κανένα λάβαρο στην Άγια Λαύρα (ούτε ο ίδιος δεν το έγραψε στα απομνημονεύματά του), ΚΑΝΕΝΑΝ δεν όρκισε εκεί (γιατί απλούστατα όπως λέει και ο Φωτάκος «αναμέρισαν πεφοβισμένοι εις μέρη ασφαλή» δηλ. είχε κρυφτεί στα Νεζερά), και το κυριότερο ότι μέχρι το 1851 τέτοιο λάβαρο ΔΕΝ υπήρχε (ο Ε.Γ. Πρωτοψάλτης απέδειξε με έγγραφα ότι, το 1851 πρωτοεμφανίζεται το «λάβαρο» και μάλιστα ότι δεν ήταν της Άγιας Λαύρας).
Τώρα με τις ευλογίες τίνων και για να αποδείξουν τι, οι μαθητές των Καλαβρύτων παίρνουν μέρος στην παρέλαση της Αθήνας, είναι ερώτημα που θέλει απάντηση.
Αφού όμως «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές», σύμφωνα με την ρήση του Σολωμού, γιατί δεν ξεκαθαρίζουμε και επίσημα (και στα σχολικά βιβλία) την αλήθεια από τους μύθους. Τι να ωφελεί άραγε αυτή η μυθολαγνεία ; Γιατί όσο «γνήσιο και αυθόρμητο» και να είναι ένα παραμύθι που δημιούργησε η Πουκεβιλική φαντασία, παραμύθι μένει.
Θα πρέπει να σκύψουμε πιο προσεκτικά στο ΄21, σημειώνει ο Π. Καγιάς, διότι πολλοί από αυτούς που δεν προσέφεραν υμνήθηκαν και άλλοι που προσέφεραν αγνοήθηκαν και συκοφαντήθηκαν. Άλλοι που η διαγωγή τους στάθηκε εθνικά επιλήψιμη, υμνήθηκαν σαν ήρωες και σημαιοφόροι του Ξεσηκωμού, με αποτέλεσμα να αχρηστευθεί ο κυριότερος ρόλος της ιστορίας, που είναι ο φρονηματισμός.
ΠΗΓΕΣ: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΗΛΙΟΣ